Ég man ennþá eftir kennaranum mínum i Melaskóla, þegar hann kvaddi okkur í lok 6. bekkjar með þeim ummælum að við skyldum passa okkur á Bítlunum svo við lentum ekki í fíkniefnum. Við ættum frekar að hlusta á Mozart og Beethoven.
Hún vissi náttúrulega ekki að við vorum fyrir löngu dottin í t.d. Rolling Stones sem voru mun meira psychedelic, svo ekki væri talað um Pink Floyd og Led Zeppelin rétt handan við hornið. Hún vissi líklega ekki að Mozart var fyllibytta og að Beethoven hélt grimmt við nemendur sína.
Mér dettur þetta í hug þegar samkennarar mínir og kollegar í stjórnun, ræða t.d. hvernig megi upræta síma, loka facebook og banna ipod. Og nú er komin ný ógn sem er ipad og margt á leiðinni.
Ef þú ferð á youtube og slærð inn leitarorðið teacher (þess vegna á íslensku – kennari) þá færðu margan fróðleiksmolann um skólastarf. Ef við litum svo á að þeir endurspegli allt skólastarf þá ætti að loka skólum og setja kennarastéttina í fangelsi. En það gera þessi myndbönd reyndar ekki.
Í raun þarf að hugsa þetta upp á nýtt. Við erum ekki að undirbúa nemendur undir fortíðina heldur framtíðina. Kannski við ættum að láta þau kenna okkur (og hvert öðru) á tækin?
Sonardóttir mín verður þriggja ára í sumar. Árið 2026 fer hún milli framhaldsskóla og háskóla/fagnáms ef allt fer vel. Þá verð ég 69 ára. Hvernig á að undirbúa hana? Við vitum varla hvernig næstu ár verða. Gleymum því ekki að elstu skólar, t.d. háskólar á miðöldum, eða skrifaraskólar í Egyptalandi hinu forna, voru í raun að viðhalda samfélagsrammanum. Sú nálgun gildir ekki lengur.
Við getum spurt hvers vegna að læra gömul ljóð? Ef það er einvörðungu til að kunna Frost á Fróni þá er það glatað. Ef það er til að þjálfa hugann, læra hrynjandi, málfar og framsögn kann það að vera gott en kannski gerir Steinn Steinar sama gagn eða Einar Már? Þegar allt kemur til alls eru hendingar eins og „kveður kuldaljóð, Kári í jötunmóð“ o.s.frv. frekar harðar undir tönn. Og hver er þessi Kári?
Ég mæli með að kennarar noti tölvur t.d. innri vefi skóla en kannski ætti líka að nota Facebook til að koma skilaboðum til þeirra? Ég meina – það er tölvupóstur, sms, facebook, twitter, heimasíður, blogg, skjáir í skólanum, innri net,... Hvernig er ekki hægt að ná til þeirra?
Þau geta notað símana til að safna ljósmyndaefni eða lifandi myndefni og skrifað um það. Þau geta tekið upp viðtöl, þess vegna búið til stuttmyndir með símanum.
Sem sé þegar allt er skoðað eru skemmtilegir valkostir óendanlegir. Hvers vegna ekki að nýta þá? Hvernig er ekki hægt að gera skólastarf skemmtilegt? Að vitaskuld hefur nemandinn allt í hendi sér – hann getur slökkt á mótttökunni.
Við þurfum bara að muna að tæknin snýst um fólk ekki öfugt og að Power point þýðir „lots of power, no point...“
Ps. Í nýlegu Educational Leadership er mikið af áþreifanlegum lausnum í þessa veru! EL, febrúar 2011 (vol. 68, nr.5).
Engin ummæli:
Skrifa ummæli