Hugleiðingar um Ítalíu

Vasaþjófar. Við höfum verið mjög heppin, en við þeim er varað og alveg sérstaklega þar sem mikið er af ferðamönnum. Þá er oft sem maður fær á tilfinninguna að þeir séu nokkrir saman, einn sé á útkikkinu en annar að velja fórnarlamb. Ekki mörg ráð en þó – ekki flíka stórum seðlabunkum eða dýrum tækjum (myndavél / fartölvu / ipad). Þetta er eins og hunang fyrir geitunga.


Manneskjan í rauða bolnum, fyrir miðju,
var búin að elta fólkið langa lengi þegar
myndin var tekin.

 Ágengir sölumenn. Á stærstu ferðamannastöðum eru nokkrir flokkar sölumanna. Þeir sem hafa leyfi og starfa í básum, þeir sem selja af teppum og götuhornum en lögreglan lætur í friði og þeir sem taka saman í hvelli ef lykt af löggu finnst. Ef þeir krækja í mann þá er einfaldast að forða sér og kveðja með mjög ákveðnum hætti.
Ein plága ferðamannastaða eru síðan sölumenn frá Afríku eða meiintum góðgerðasamtökum sem svífa á mann á torgum og vilja gefa manni eitthvað af tómum kærleika, - en endar með framlagi til þessa og hins. Áður en þú þiggur eða skrifar undir áskorun, vertu viss um hvað það kostar eða einfaldlega forðaðu þér!


Það sem er oft erfiðast er að mottusölumennirnir eru líklega oft að selja ólöglega vöru og jafvel illa fengna. Þegar sölumaður býður þér Rolex úr (svo merkt) á spottprís, eða Louis Vutton tösku, þá er það annað hvort illa fengin vara eða falsvara. Það að kíkja á ítalskan sölubás og kaupa Xiangsuensushi úr eða Sxaxaxax penna er annað. Þetta er líklega drasl vara en þó ekki undir fölsku flaggi.

Sölubásar eru plága í túristaborgum eins og Flórens og Pisa en þeir eru líka til staðar fyrir ítalska kaupendur s.s. í Genóa og víðar. Þá eru götumarkaðir algengir í ítölskum borgum og eru þá skyldir líklega því sem selt er í Kolaportinu. Þegar maður sér röð af básum, eins og við Skakka turninn í Pisa eða Piazza Erbe í Verona, er oft notalegt að kíkja og komast úr sólinni en básar á sama torgi eru merkilegt nokk meira og minna með sömu vöru á sama verði...

Hver er munurinn á Polizia og Carabineri? Hvar sem maður kemur er lögga á götunni, vopnuð. Oft eru hermenn líka á ferð, ef spenna er í loftinu. Polizia eru venjulegir lögregluþjónar og tengdir sveitarfélaginu en carabineri eru herlögregla. Báðir gegna álíka verkefnum og eru afar liprir og hjálplegir, - ekki síst ef þeir skilja ensku!

Umferðin er eins og Formúla I án reglna. Ef þú ert á bíl skaltu skoða tryggingamál þín vel. Á Ítaliu sést varla ódældaður bíll...

Umferðin er hröð og gangandi vegfarendur, eða þannig líður mér alla vega, eru eins og leirdúfur á skotsvæði. Horfðu vel í kringum þig. Á götum eru oft sporvagnar, strætisvagnar, bílar, mótorhjól (allt frá vespum upp í Harley Davidson) og við erum ekki að tala um sporthjólamenn, og reiðhjól. Reiðhjólamenn virða engar reglur og maður heyrir þá bara klingja bjöllum sínum hvar sem er. Minnstu mótorhjólin fara næstum sömu leið en ekki alveg. Bílar halda sig þó á götunum. En gættu þín. Þeim mun fleiri hjól sem eru á tækinu, eða hestöfl, því minni virðingu ber ökumaðurinn fyrir þér.
Area pedonale er göngugata. Reiðhjólamenn vita það alla jafna ekki.

Lestasamgöngur eru frábærar og ódýrar. Ef þú ert á borgaflakki er auðvelt að leita í gegnum trenitalia.com og aðalflækjan er að sú síða er afar nákvæm á staðarheiti. Milan flugvöllur heitir t.d. ekki Milan Malpensa heldur einungis Malpensa. Hægt er að fá fyrsta og annan klassa, sem raunar fara með sama hraða, og ekki er þetta dýrt, en þó misdýrt eftir því hvort um er að ræða hraðlest eða kamarlest (stoppar á hverjum kamri).
Á lestarstöðum eru svo sölukassar sem skilja fjölda tungumála og eru bæði einfaldir og þægilegir. Svo eru mannlegar miðasölur sem geta verið afar misliprar eins og gengur.
Á lengri ferðum bókar maður sæti og þá stendur á miðanum að maður sé í Carrozza (vagni) nr. eitthvað og svo koma sætisnúmer – Posti. Á stöðinni er svo að finna gula kassa (oftast við pallana – binary) og manni ber að stimpla miðann þar svo sjá megi hvort hann hafi tekið gildi. Lestarverðirnir sýna heimskum túristum mikinn skilning með þetta en það ber að sekta fólk fyrir vanrækslu á þessu sviði. Tilkynningar á lestarstöðvum eru alla jafna vélrænar og á ítölsku. Lestum seinkar, þær eru færðar milli palla og svo framvegis svo fylgstu með á skjám. Upplýsingar um lestir eru einnig að finna á stórum veggspjöldum. Gul eru brottfarir en hvít lestir sem eru að koma.

Horfðu í kringum þig. Þegar þú ert á ferð í ítalskri borg er algengt að vegalengdir séu villandi. Það sem maður heldur að sé langt er stutt o.s.fvr. En götumyndirnar eru oft fallegar. Ekki horfa bara á jarðhæðina. Horfðu líka upp eftir húsveggjunum!

Milan flugstöð. Icelandair flýgur til Milano, sem er frábær staður. Þetta er (sumarið 2011) kvöldflug. Flugstöðin er stór og glæsileg og full af búðum. Þær loka hins vegar allar sem ein, meira að segja veitingahúsin nær öll, kl. 21.-21.30, en flugfélagið hleypir um borð milli 23 og 23.30. Það bjargaði okkur að vera komin tímanlega og komast í veitingasölu fyrir innritun.

Taxi – leigubílar. Taktu merktan bíl!!! Gildir raunar um öll lönd. Bílstjórarnir eru alla jafna liprir og hjálplegir en mjög misgóðir í öðrum málum en ítölsku. Eftir því sem borgin byggir meira á ferðamennsku þá eru þeir betri. Borgirnar voru margar skipulagðar á miðöldum eða fyrr og því eru akstursleiðir oft kúnstugar. Einstefnugötur, lokanir og svo framvegis leiða til þess að ferð milli staða verður krókótt og snúin. En þannig er það bara.

Þjórfé – Coperta. Í stærstu ferðamannaborgum eru veitingahús farin að reikna þjórfé sem aukagreiðslu. Þú sérð það á reikningi. Ef ekki þá er athyglin oft vakin á að þú eigir kost á að bæta við. Þjórfé er 10-15% eftir verði matarins og ánægju þinni. Máltíð upp á 40€ verður þá 44€. Lægra ef þú ert ekki ánægð/ur en hærra ef þú ert mjög ánægð/ur. Coperta er kallað cover charge og orðið þýðir skjól, teppi eða dekk á skipi. Coperta getur verið frá 1€ (algengt mun vera 3€) og ef maður spyr eða þetta greiðsla fyrir sætið, fyrir servíettu og hnífapör, en er ekki hluti af þjórfé.

Metro finnst í mörgum ítölskum borgum. Í Genóa er ein líka en í Milano eru þrjár. Eins og önnur Metro eru þau ódýr og þægileg.

Sporvagnar eru víða ( í Flórens er ein lína) og virka eins og strætó en strætisvagnakerfin eru misjöfn milli borga. Í mörgum borgum eru fleiri en einn rekstraraðili og því misjöfn þjónustan. Hægt er að kaupa miða í mörgum vögnum og þá í sjálfsala sem gefur jafnan ekki til baka. Best er að kaupa miðabunka í næstu Tabbaccheriu, blaðasölu eða smábúð sem selur slíka miða. Þeir gilda í 60-120 mínútur frá því þeir eru stimplaðir í (gulum) kassa í vagninum. Þessir miðar eru oftast ódýrastir en fleiri valkosti má svo finna hjá þeim sem upplýsa ferðamenn auk þess sem hótelafgreiðslur veita upplýsingar.