Svolítið um sitt af hverju...
Einu mega íslenskir ferðamenn aldrei gleyma og það er að
orðasambönd eins og Por favor, gracias og viðlíka opna mannni margar dyr.
Þakkir og þjórfé, kurteisi. Þetta skiptir máli. Maður lætur fólkið sem snýst í
kringum mann eins og skopparakringlur finna þakklæti og það skoppar enn betur í
kringum mann. Bros, hlýlegt viðmót. Ekki bara kuldaskil og íslenska „réttu mér
þetta...“
Spánverjar eiga sín augnablik og það á við þá, eins og
Ítali, að skipulag er ekki þeirra sterkasta hlið. Á leið heim frá Almeríu eftir
frábæran dag voru auglýstir tveir vagnar til Roquetas á sama tíma og var röð
sem augljóslega fyllti annan og fór langleiðina með að fylla hinn. Þegar
vagnstjórar komu og fóru að ræða málin fór allt í bál og brand því annar
sagðist bara fara til Aquadulce sem er hálfa leið til Roquetas og dugði okkur
lítt. Hófst nú mikil rökræða og voru vagnstjórar og starfsmaður miskurteisir
við kúnnana. Ég skildi bara ekki nóg til að vita hversu dónalegir þeir voru í
raun. Ekki var beðist afsökunar og endaði með því að stöðvarstjórinn sendi báða
til Roquetas enda vantaði ekki kúnnana.
Spánverjar reykja ógurlega og allstaðar nema inn í Gran
Plaza. Svolítið óþolandi á veitingahúsunum.
Annars eru Spánverjar ágætasta fólk. Strákarnir eru samt
svolítið miklir hanar og sannfærðir um að kvenfólk sem slíkt skynji hversu
ótrúleg blessun þeir eru. Kannski eru þeir það – læt stelpurnar um að svara
því. Stelpurnar sýna svipaða takta og ganga um léttklæddar sannfærðar um að þær
séu augnayndi og hápunktur athyglinnar. Sem þær eru...
Gran Plaza – það þarf að vara karlmenn við henni. Best að
senda konurnar saman þangað og fara í golf eða tana á meðan. Það eru örfáar
kaffiteríur þarna, bíó og dótabúð fyrir karla sem er ca fimm fermetrar. Svo er
þarna ágæt íþróttavörubúð en skóstærðir jafnan mest upp í 45. Aðrar búðir sem
almennt geta glatt aðra karla en þá sem hafa áhuga á fötum (og eru í spænskum
stærðum) eða snyrtivörum eru ekki í Gran Plaza.
Lokaorð, pælingar og útúrdúrar...
Þetta er sem sé fjölbreytt og skemmtilegt samfélag. Kannski
rétt að hafa ekki hátt um það því þessi hugsun að samfélag geti orðið til og
styrkst af áhrifum annarra, t.d. útlendinga eða annarra menningarheima er ekki
uppi á pallborði hjá öllum stjórnmálaflokkum Evrópu nú um stundir.
Sem er afar merkilegt því þar sem maður kemur og mörg börn
eru samankomin þá virðast tungumál ekki skipta máli. Þau finna sér tungutak í
leiknum. Hins vegar eigum við erfiðara með að brúa slík bil eftir að við
eldumst. Við finnum líka aðferðir til að flokka. Þarna er Spánverji, gyðingur,
arabi, afrískur maður eða kona o.s.frv. Svo sér maður myndir af t.d. stúkunum í
Brasilíu. Og það er engin leið til að greina sundur Argentínumenn frá öðrum eða
hvaða hóp sem er nema af litunum og tilfinningunum sem brjótast fram við
velgengi eða vondgengni. Það er líklega vont að ætla sem svo að allir
ljóshærðir séu af norrænum uppruna, rauðhærðir af írskum eða skoskum og að
stórnefjaðir séu gyðingar. Líklega er best að reyna að skilja aðra og kenna
þeim að skilja okkur. Ég einhvern veginn held að þorri mannfólksins sé fyrst og
síðast að reyna að eiga til hnífs og skeiðar og ná einhverri gleði og hamingju
í leiðinni.
Á þessum tíma þegar maður heyrir enn eina viskubununa renna
upp úr forsvarsmönnum núverandi stjórnarflokka þá aftur á móti fyllist maður af
ótta. Vitandi að útlendur matur er stórhættulegur, styttir líf manns fyrir
nokkrar krónur og meiriháttar ógnvaldur við heilsu þá spyr maður sig hvernig
það að vera í fæði á útlendu hóteli í hálfan mánuð muni verka á mann. Og til að
koma þessu óæti út þá er verðlaginu á Spáni haldið niðri. Þannig kostar fimm
lítra kútur af virgin olíu um tíu evrur eða 300 kall líterinn. Kók á tilboði,
tvær tveggja komma tveggja lítra flöskur á um þrjár evrur og allskonar ostar,
kjöt og fiskur á verði sem myndi líklega henta kennaralaunum á Íslandi betur en
matarverðið gerir sem stendur. Og maður tekur út fyrir að vita að milljónir,
nei milljarðar manna ganga, ef ekki svangir til náða, þá emjandi af kviðverkjum
og fretgangi. Og ofan á það bætist, í Evrópu alla vega, ónýtur gjaldmiðill og
Evrópusambandið svo laskað að það er að hruni komið og engin ástæða að ganga í
slíkt bandalag. Það er að margra mati, skilst mér, eins og að panta miða með
Títanic, eftir að það sigldi á ísjakann.
En svona má maður vera sáttur við að vera Íslendingur og
njóta forystu góðs og vel meinandi fólks.
Reyndar hef ég velt fyrir mér hverju við höfum tapað með
einangrunarstefnu þeirri sem hér hefur verið rekinn frá því um tíð Gamla
sáttmála, staðfest með Stóradómi og endanlega negld með tillögu um að segja
okkur frá samningum við sambandströllið ógurlega í dauðateygjunum.
Hugsum málið. Íslendingar voru um 50 þúsund megnið af
tímanum frá landnámi til manntals 1703. Eða svo er líklegt. Okkur fór ekki að
fjölga fyrr en seint á 19. öld. Þá vorum við að mörgu leiti á sama stað og við
vorum á miðöldum. Eða það á alla vega við um 18. öldina.
Á sama tíma og trékofabyggð sem seinna urðu
þéttbýliskjarnar, siluðust upp t.d. í Reykjavík, þá tóku götumyndir
Kaupinhafnar, Lundúna og Parísar á sig aðra eða þriðju þróunarmynd.
En þetta útlenda fólk gengur vissulega kvalið til sængur af
óætinu sem því er borið og áhyggjufullt vegna stöðugs verðlags.
Það er nú annað en við á Íslandi.
Svona rétt í lokin.
Nýverið upphófst mikil rökræða um það hver staða vestrænna
karla væri gagnvart konum og færð rök fyrir þvi að hagur karla versnaði. Nú er
ég ekki áhugamaður um að upphefja svona kenningar en mér datt þetta þó í hug
þegar ég reikaði um gangana meðan frúin rannsakaði snyrtivöruverslun í Gran
Plaza (esk. Kringla/Smáralind) hér í Roquetas. Og allt í einu áttaði ég mig á
því að á göngunum var annars vegar að finna fólk í nokkuð einbeittri búðaleit
og hins vegar karla sem eigruðu um og leituðu sér að sætum, - sem hvergi var að
finna. Þessir karlar vor afgamlir karlar (eldri en ég) og allt niður í drengi á
barnsaldri. Mest vorkenndi ég pöbbum með smábörn, sem jafnvel voru að skipta á
þeim (börnunum) þarna á göngunum. Sumir horfðu hálf angistarlega innum gluggana
vitandi að mamman vildi síst fá yfir sig gargandi börn og/eða nöldrandi maka
meðan hún var að kanna eitthvað mjög merkilegt.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli