Fundir og flott ferð

Dagurinn í dag varð að þoku því það var svo margt um að tala og á að hlusta.Flestir voru að fara yfir kerfislega hluti. Og segja okkur af því framfaraskrefi að opna strákaskóla fyriri stelpum og að velta vöngum yfir nemendum með væga eða tæplega meðal mikla fötlun. Fötlunin asmi og svoleiðis falla í þennan flokk. Þær Sigga og Eva sem eru hér líka og erum við svolítið hissa. Þrír stóðu upp úr. Einn fjallaði um svona endurreisnar braut sem væri ígildi framhaldsskólabrautarinnar. Svo kom Joanne Grima og ræddi um leiðsagnarmat og tilraunir til að breyta skólastarfi með slíku mati. Hún gat þess að allir bekkir skólans sættu samræmdri prófakönnun tvisvar á ári frá 4 ári. Þriðji (Michael Bondini) var fagmaður úr suðurhlutanum sem notar sitthvað til að lífga upp á skólann og opnaði hjarta sitt með það. Ef ég vildi hitta einhvern af þessum aftur þá væri það hún Joanne Gríma. Eða hann Michael Bondini. Þau voru ekta fólk og með hjartað á réttum stað á þann hátt sem maður finnur stundum.

Síðan var okkur ekið í fjöllin í miðju landsins en þar eru  borgirnar Rabat og Mdina sem eru fornar höfuðborgir Möltu. Upphaflega ein borg sem hét Melíta eða Hunang sem var ein aðalframleiðsluvara Maltverja í þá daga (auk þess sem eyjan er hunangslituð segja þeir). Gangur sögunnar var sá að Maltverjar hafa búið við ok og yfirráð Grikkja, Karþagómanna, Rómverja, Germanna, Araba, hnna og þessara og síðast Breta. Þegar Arabar réðu þá skiptu þeir Melíta borg í tvær – Rabat og hina víggirtu Medina en það eru margar Medínur í arabaheiminum. Í dag heitir Medína Mdina. Við fórum sem sé til Mdina. Aksturinn tók óratíma enda eru skilstl mér allir Möltubúar á eigin bílum og á vissum tímum sólarhringsins eru þessir allir úti að aka. Við vorumí rútu og það var ógnvænlegt að sjá henni sveiflað um göturnar. Það væri ráð að kanna rýmisgreind rútubílstjóra.

Alla vega. Mdina er líka kölluoð borgin þögla því hún var vígi araba og þar var lítið um annað en virkið og hallir þeirra að ræða. Skemmtanahald fór fram annars staðar. Fyrir utan mannvirki og spor araba þá voru þarna að flækjast (eftir daga araba) Frakkar og Ítalir og áfram hélst sú stefna að þarna eru hallir og trúarmiðstöðvar og varnarvirki en borgin að mestu þögul.

Þarna var gaman að fara um og mikið var veitingstaðurinn góður. Þar voru bornir fram sjö forréttir á hlaðborð, sjö aðalréttir og átta eftirréttir.

Enn og aftur var stolt þessa fólks mikið og það svo sannarlega vildi gera vel við okkur.

Svo var okkur ekið til baka og klukkutímaferðin tók 15 mín. I rest my case! Hér þarf að tolla bíla, hækka bensínverð og lækka í strætó!