Vaðið um Valetta og villst í Sliema!

Föstudagur rann upp og nú var markmiðið að fara í einskonar fræðilega speed dating þar sem tengja átti saman þá sem gátu/vildu vinna saman.
Fyrst fengum við yfirlit yfir styrkjamöguleikana og reglurnar. Sjóðir virðast fullir en kröfur um umsóknir og frágang þeirra miklar.
Við náðum saman ég og Gunilla Garrido Merino frá Frederika Bremer Gymnasium í Haninge í Svíþjóð. Verkefnið tengist m.a. læsi o.fl. Hún var með í huga að tengja skóla í Leipzig við þetta líka.
Við vorum snögg og ég slapp út í göngu um 12 og hafði til 15.30.
Ég fór víða um Sliema. The Strand - gatan sem ég fylgdi með sjónum til suðurs lá út að kringlu sem heitir The Point. Þegar maður rak inn nefið þá gat maður verið í St.Enoch í Glasgow, Eldon sq. í Newcaslte, Smáralind o.s.frv. svo ég forðaði mér út. Fór núna með norðurströndinni og þegar ég var kominn vel áleiðis eftir Turngötu (Triq it torre - Tower road) sveigi ég að því er ég taldi til suðurs inn í borg og frá ströndu, uppá við (borgin er í miklum halla og brattar götur) og fljótlega hallaði undan fæti að sjó á ný og ég bara kátur með áttvísi mína og allt það. Þegar ég kom nður að sjó runnu á mig tvær grímur. Þetta var allt annar vogur og allt önnur strönd. Kannski hinum megin við eyjuna (Manoel Island) framan við hótelið mitt. svo ég stefnid í þá átt sem ég taldi vera til þess fallin að finna svar við þessari spurningu.
En.
Nei. Neibbi neib. Don't Worry, be happy.
Eyjan er nú bara 300 ferkílómetrar eða svo. How hard can it be?
Neibbi neib.
Ég var týndur, tapaður, lost. Ef ég hefði verið að gera eins og sumir sem fara til undarlegra landa til a finna sjálfa sig þá hefði ég verið í verulega vondum málum.
En þá griður maður snjallsímann sinn, fer með bæn þar sem maður biður um hjálp og biður fjármálastjórann afsökunar, og stimplar inn The Waterford Hotel, Sleima, Malta.
OOOOOOOOOOOOOOOhhhhhhhhhhhmmmmmmmmmyyyyyyyGgggggooooooooddddddd. Sem sé þarna var hótelið, og ég var í St. Julians, næsta bæ. Síminn fór að tala og konurödd að vísa mér veginn. Þetta var spotti framundan. Ég af stað.
Þetta var nú meiri vitleysan. Fyrsta var nú að slökkva á Þuríði eða hvað hún heitir konan sem les upp í símunum. Fólk horfði á mig í forundran þegar brjóstvasinn fór að segja mér til. Má ég þó frekar biðja um Siggu.
Siggu mína.

Það var þjarkað í gegnum St. Julian og Gzira til Sliema. Þriggja tíma labb í vel heitri borg, um íbúðarhverfi án verslana er sveitt. Það sást ekki pöbb fyrr en eftir að ég var kominn í sjónmál við hótelið!
En þetta var gaman, maður sá hvernig íbúarnir búa, hvernig verið er að bæta og laga lúin hús og blokkir sem nóg er af.
Við tók lokakynningin og svo fórum við íslenska júnitið í ævintýra ferð til Valletta.
Ég heyrði í þeim konum þar sem þær voru í The Point (kringlunni) sem átti að loka eftir hálftíma. Henni var lokað eftir einn og hálfan tíma... Og fljótlega eftir það eða undir kl 20 voru þær ferðafærar og við í strætó 12. Sem fór með okkur gosbrunni Tritons í Valletta.
Sko.
Ég hef oft hallmælt íslenskum vagnstjórum - og mun ekki hætta því - en þessi var eins og brjálaða Bína m.v. þá verstu sem ég hef lent í.
Við fundum Lýðveldisgötuna og leituðum að maltverskum veitingahúsum. Fundum eitt sem var með örlítið skringilegum matseðli (það var enginn - sjá neðar) og þær Sigga og Þorgerður vildu leita víðar. Það dró úr þeim þegar þær tóku spjall við náunga sem var úti að reykja. Hann átti staðinn og benti á aðra ef þær vild frekar en við ákváðum að taka boði hans um borð.

Staðurinn heitir Legligin og þarna eru þær Sigga (Sigríður Arndís Jóhannsdóttir) til vinstri og Þorgerður Eva Björnsdóttir til hægri (meira um þær síðar).
Upphaflega vínbar  en svo fór hann að þróa smárétti og núna er settið þannig að maður greiðir 22,50 evrur og fær sýnishorn af öllu mögulegu, meðan maður getur borðað. Hefði verið ótrúlega flott fyrir um 30 árum.
Við felngum þetta fína hvítvín frá Möltu og svo hófst veislan og ég vona að ég muni nú allt!
Það kom grænmetissúpa og brauð, sverðfiskur, risaólífur, sólþurkaðir tóomatar í einhverju, grænmetisgrauptur, kryddpylsur, sverðfisku reyktur, Lampuki fiskur (minnti á síld) grillaður, svínakjötsbollur, (aðra heimaræktaða hvítvínsflösku - aðra tegund) nautakjötsbollur vafðar í þunnskorið nautakjöt og loks kanína (like my mama did whighth garlic and whitewine). Allt var þetta nýtt fyrir okkur og afskaplega gaman og þegar við fórum færði hann okkur líkkjör og svo voru teknar myndir af staðnum og þeim, honum sem átti hann og þjónustustúlkunni sem var nýorðin fimmtug og ætlaði að hætta þarna og fara í léttari vinnu. Hannsagði okkur líka miklu meira en við vildum vita enda orðinn mjúkur af því að skála við alla gestina.
Ferlega gaman og mikið hlegið. Svo átti að sjá mér fyrir viskýi á viskýbar en taldi að þá yrði of skýja (í hausnum á mér) og afþakkaði það. Eftir góðan göngutúr um Valleta var sest í leigubíl sem ók okkur á hótel það sem hýsti Þorgerði en við Sigríður gengum heim, heilan kílómetra eða minna og hittum restina af ráðstefnunni í góðum gír á leiðinni.
Við spurðum leigarabílstjórann hvers vegna men notuðu ekki strætó.
You cant. Its always late. Cant get past the cars...

Klukkan var aðnálgast eitt - flugvallartaxi kl. 0515...
Bíllinn kom eftir tveggja tíma svefn og enn fannst okkur lífi okkar stefnt í voða. Tékk inn - þröng vél - you know the drill og svo var allt aðflug að London.
Þar skildu leiðir og Þorgerður fór á vit ævintýra í London og Brussell en við Sigga (sjá að ofan) stefndum til Íslands þar sem gosmóða, framsóknarmennska og Hanna Birna biðu okkar (eins og stóð í SMS sem ég fékk). Skilaboðin þau enduðu svona: You can still run. 
En sem sé - ég komst heim og það var gott. Þreyttur - ok. Lúinn - ok en margs vísari og búinn að hitta ótrúlega margt skemmtilegt og gefandi fólk.
Ekki síst þær frúrnar - Siggu og Þorgerði (aka Toggu aka Evu). Það eru forréttindi að vinna með svona fólki og líka að skemmta sér með þeim. Það var mikið hlegið. Takk fyrir mig, Malta og Rannís og allir þeir sem lituðu líf mitt þessa daga. .

Education for citizenship education for employment. We have to be humble and acknowledge that learning is not schooling and learning can happen outside school. (mennta- og ráðningamálaráðherra Möltu (Education and emplyment).

önnur tilvitnun:

We have to work on Prevention (to stop ESL), intervetion and compensation...

þriðja:

the best way to change teaching is to change testing. (á Möltu eru samræmd próf tvisvar á ári frá fjögurra ára aldri).

og loks:

An early school leaver is not a statistic or data. He or she is a human being that the system lost.