Deep Purple

Deep Purple er ein þekktasta rokksveit 20. aldar - sérlega ein útgáfa hennar. Hún er jafnframt ein þeirra sem hefur náð að lifa á fornri frægð alveg ótrúlega lengi.
Sveitin er þekkt fyrir hart rokk, þungamálm, blues og progressive tónlist. Hún er ein af helstu fyrirmyndum og mótandi öflum þungarokks þó melódískt rokk sé helsta einkenni hennar. Hún á náin tengsl við margar sveitir s.s. Rainbow, Whitesnake, Gillan, Paice, Black Sabbath, Blackmore's Night, Coverdale and Page og fleiri.
Hún kom fyrst saman árið 1968. Frægasta útgáfan var skipuð söngvaranum Ian Gillan, gítaristanum Ritchie Blackmore, Jon Lord á hljómborð, Roger Glover á bassa og trommusnillanum Ian Paice. Þeir unnu saman frá 1969 til 1973 auk 1984 til 1989 sem og 1993, en þá vildi Blackmore ekki lengur vera með.
Bandið byrjaði 1967 en hugmyndin kom frá chris Curtis sem gerði viðskiptasamning við fjármögnunaraðila og tíndi saman sessionmennina Jon Lord og Ritchie Blackmore, en hætti sjálfur. Hinir héldu áfram og náðu í fleiri m.a. Ian Paice.
Nafnið kom frá Blackmore og sveitin náði fljótt vinsældum með útgáfu af laginu Hush eftir Joe South. Þeir gáfu út Shades of Deep Purple, The Book of Taliesyn og Deep Purple. Þá misstu þeir útgáfusamninga og bandið klofnaði. Þá komu inn nýir limir s.s. Ian Gillan og Roger Glover. Fyrsta plata þeirra var samstarfsverkefni með fílharmóníusveit, tónverk eftir John Lord sem hét Concerto for Group and Orchestra. Verkið vakti athygli auk þess sem þeir frumfluttu m.a. verkið Child in time. Árið 1970 tóku þeir upp til viðbótar verkið Gemini Suite af sama meiði.
Næsta plata var undir forystu Blackmore og var kölluð In Rock. Hann var stefnumótandi fyrir þungt rokk. Á henni flétta Lord, Gillian og Blackmore saman laglínum undir þéttum rythma frá Glover og sérlega Paice. Lög eins og Speed King, Into The Fire og Child in Time. Að auki kom stórsmellurinn Black Night á smáskífu. Næst kom mýkri plata - Fireball en henni tengist smellurinn Strange Kind of Woman þó hann væri ekki á plötunni. En flæðið var mikið og þegar Fireball túrinn stóð sem hæst voru lög af næstu plötu í spilun. Highway Star varð þekkt þó það kæmi fyrst á næstu plötu, Macine Head. Þar eru að auki þrumu lög s.s. Space truckin, Lazy og Smoke on the Water sem er þeirra frægasta. Þetta var sjöunda platan á þremur og hálfu ári. Made in Japan er svo tvöföld hljómleikaplata sem nær þeim vel ( ég sá þá 1971). Who Do We Think We Are (1973) var uppgjörsplata og nú hætti Gillan og Glover var settur til hliðar samhliða. Í sönginn kom David Coverdale og á bassa Glenn Hughes. Þessi útgáfa gerði afbragðsplötu sem kallast Burn (1974).
Eftir það hefur sveitin hrærst saman með allskonar liði en ekki gert neitt sérlega merkilegt. En plötusafnið er sem hér segir:
Shades of Deep Purple (1968)
The Book of Taliesyn (1968)
Deep Purple (1969)
Deep Purple in Rock (1970)
Fireball (1971)
Machine Head (1972)
Who Do We Think We Are (1973)
Burn (1974)
Stormbringer (1974)
Come Taste the Band (1975)
Perfect Strangers (1984)
The House of Blue Light (1987)
Slaves & Masters (1990)
The Battle Rages On (1993)
Purpendicular (1996)
Abandon (1998)
Bananas (2003)
Rapture of the Deep (2005)
Nú ræður Gillan málum. Lord er hættur og Blackmore líka. En þeir voru flottastir 1970-4.