Þriðji dagur sem er sunnudagur kenndur við pálma(tré)

Eins og fram kom í síðasta pistli þá voru töskurnar mættar. Ég skellti mér niður og sótti þær. Þarna stóðu þær upp á endann og biðu mín, fjöldi merkja utan á.

Og eins og þyngdarlögmálið kallar á þá höfðu fötin heldur þjappast í botninn. Svo nú var bara gengið í að laga þetta allt. Svo var skrölt af stað. Byrjað á morgunmat og svo í Macys að leita að húfum og vettlingum.

 

 

 

 

 

 

En þó hér sé skítakuldi þegar kalt er þá er sumarið komið í Macys. Ég flæmdist frá einni hæð til annarar og gafst svo upp.

Fór niður þennan gamla og huggulega rúllustiga. Sá var notalegur.

Fór út um útgang á 34 stræti. Ljósmyndavörubúð beint á móti. Ég þangað að leita að linsuhlíf. Mér voru sýndar tvær sem ég var ekki ánægður með og þá kom eitt af þessum yndislegu samtölum.

Hann: Excuse me sir. Are you professional photografiker?

Ég: No but (ætlaði að bæta við að ég hefði tekið myndir í hálfa öld eða svo...)

Hann: Give me camera I will show...

Ég: Thank you and good bye.

 

Þegar Sigga kom út úr Macys, mun ánægðari en ég, enda kann hún á svona dæmi, þá röltum við áfram 34st. Næsta stopp var Penn station og þar hjá er Madison square garden, tónleikahöllin stórkostlega þar sem m.a. Georg Harrison smalaði saman mörgum merkilegum rokkurum til að halda styrktartónleika fyrir Bangladesh líklega 1971.

 

Og þar rétt við var Sam Ash, hljóðfæraverslun. Og nú gerði Sigga það sama og ég gerði í Macys. Kom sér þægilega fyrir og beið.

Engar sögur af þeirri ferð en ég sparaði þúsundir dollara með því að kaupa bara nokkra pakka að strengjum (og ekki einn einasta gítar).

Áfram var haldið niður 34th. Hún er ekki mjög löng en þegar maður kemur á Elleftu breiðgötu þá kemur maður að The highline, sem eru gamlir lestarteinar sem mynduðu brautir á einsksonar brú ofar götunni.
Hér er útsýnið yfir Hudson.

 

 

 

 

Sagan er sú að um miðja 19. öld voru lagðir teinar til að ferja varning á hafnarsvæði New York. Vegna annarar umferðar riðu kúrekar (einn í einu) á undan hverri lest. Samt voru slysin svo mörg að Tíunda breiðgata fékk nafnið Breiðgata dauðans (Death av.). Rétt um það leiti sem Kreppan mikla skall á var tekin ákvörðun um að lagfæra svæðið og m.a. gera þessa loftbrú fyrir lestarnar. Verkinu lauk 1934 og voru teinarnir notaðir lengi. Þegar eftirspurn eftir byggingarlóðum jókst þarna við þessa teina, samhliða samdrætti í lestarsamgöngum, þá var þessum hluta lokað (The highline) um og fyrir 1990. Hófust nú átök um verndun þeirra sem lyktaði með því að þeim var breytt í „Park“ og gerðar gönguleiðir og garðar. Allt mjög spes en óneitanlega líklega skemmtilegra eftir að tré fara raunverulega að laufgast. Garðurinn var formlega tekinn í notkun fyrir um sex til sjö árum.

Þetta er um tveggja og hálfs kílómetra gönguleið og liggur niður á 10./11. stræti. Á mörgum stöðum eru vik og bekkir og leiktæki og ég segi ekki meira.

 

 

Hér er leikhús götunnar!

 

 

Það er hægt að komast niður á götu á nokkrum stöðum. Þar sem við komum niður var nokkuð af veitingastöðum og fatabúðum og þar fékk ég vettlinga en Sigga húfu. Þar var líka listaverk eftir Katrínu Sigurðardóttur.

 

 

 

 

Nú vorum við í jaðri Chelsea og West village. Blómfagurt mannlíf, lægri hús og mikill sjarmi yfir öllu. Rétt hjá er Grenwich village, þar sem þau vinirnir bjuggu og þar er þorpið (eða þannig) sem the Village People kenndu sig við. Ég þarf að finna Central Perk...(ekki ritvilla).

En nú var illt í efni. Fæturnir á mér héldu að það væri sautjándi júní og fóru að blása í blöðrur.

Ég þakti tær og hæla með viðeigandi plástrum en gafst svo upp og fór heim á hótel en engum sögum fer af ferðum Siggu, - eða hvað?

Ég hélt mér í ró fram að kvöldmat en þá röltum við út og fórum að leita að kínverskum. Dyravörðurinn benti á einn, rétt hjá, en sá reyndist japanskur og sushi svo við fórum yfir fimmta breiðstræti í austurátt og þar fundum við stað sem heitir Barber. Sá var fínn. Mjög flott þjónusta og mér fannst maturinn ljúfur. Þessi staður var marrókoskur, svona blanda af arabísku fæði og frönsku. Mæli með honum – á milli fjórðu og fimmtu breiðgötu.

By the way - meðan ég man - það snjóaði!

Empire state í dulúð...

Á morgun (í dag) (21. mars) (2016) er það MOMA (Museum of modern art) en það er nær fimmtugasta stræti.