Algjörlega frábær dagur – en aumar tær!

Þegar tápökkun lauk fórum við af stað og stefndum upp fimmtu breiðgötu í átt að Rockefeller centre og MOMA. Við gerðum eitt til þrjú stopp á leiðinni, borðuðum, fórum í búð þar sem ég spurði um skóstærð 13-14 þá leið mér eins og í Bologna forðum daga. 

Við fórum rólega (tærnar á mér manstu) en litum við í bókasafni borgarinnar. Þetta er gamalt hús og gamaldags en þar var andi rósemi og lestrar, andi sem ég sakna oft á nútímasöfnum hér á landi (það er á Íslandi). Húsið var tekið í gagnið 1911 og er byggt í klassískum stíl. Það er fallegt að utan en enn fallegra að innan. 

Við dvöldum þarna nokkra stund og héldum svo á vit frekari ævintýra. 

Næst var staldrað við Rockefeller centre. Það heitir eftir John D. Rockefeller, Jr.. Hann keypti lóð af Columbía háskólanum 1928 og hóf framkvæmdir þegar í Kreppunni árið 1930. Þetta munu vera 19 hús á 89 þús. fermetra lóð. Þarna átti að rísa óperuhús en við það var hætt vegna kreppunnar. Talið er að um 40000 manns hafi unnið við verkið. Rockefeller fjármagði verkefnið sjálfur. Þetta er eins og heimsmiðstöð með allra þjóða fána blaktandi og skautastvell. 

 Miklar yfirlýsingar Rockefellers um sjálfstæði einstaklingsins eru áberandi. Þær kunna að þykja einkennandi fyrir milljóner en þrjár vöktu athygli sérlega með skírskotun til stjórnmála á Íslandi.

 

(þetta er Legóútgáfan af svæðinu....)

Þær voru:

I believe that every right implies a responsibility; every opportunity, an obligation; every possession, a duty.

I believe that the law was made for man and not man for the law; that government is the servant of the people and not their master.

I believe that truth and justice are fundamental to an enduring social order.

Eða kannsk fjórar.

I believe in the sacredness of a promise, that a man’s word should be as good as his bond; that character — not wealth or power or position — is of supreme worth.

Say no more.

                                                                              Þarna er svona Trevilegur gullkall að sulla í vatni.

 og skautasvell fyrir framan.

Kannski á skvísa í Svíþjóð eftir að renna sér þarna. Hver veit?

Og hér eru fánarnir sem minna á SÞ.

Svo á MOMA eða Museum of Modern Art sem er risavaxið. Við fengum þá ábendingu að byrja efst. 

Þessi stórkostlega mynd, stjörnubjarta nótt kveikti í Don McLean og hann samdi lagið Vincent, en texti þess byrjar "Starry, starry night..."

 

Og þessi litla mynd eftir Dali - þú smellir á hana til að stækka hana. Liklega er hún minni í raun en skjárinn þinn...

Og madre mia. Þarna voru þeir allir, Van Gogh, Picasso, Matisse, Miró, og svo framvegis. Stórkostleg heimsókn.

Sigga var mest hrifin af Picasso en svo var Miró og ...og   .... en ég leitaði uppi þrjár myndir Van Gogh og svo voru vatnaliljuflekarnir hans Monet kapítuli út af fyrir sig.

Þarna rétt hjá safninu er kirkja heilags Patreks, eiginlega dómkirkja. Hún sýnir hinn öfluga írska þátt í menningu New york. Sérstæð kirkja. Afar falleg, afar hlýleg og greinilega staður trúariðkunar. Hún var byggð á sjöunda til níunda áratugs 19. aldar en sækir fyrirmyndir sínar í hágotneskar kirkjur Evrópu. Þeir kalla hana neógotneska en líklega er hún fyrst og síðast stæling.

En falleg er hún og há-kaþólsk.

 

Síðan var nú bara skrölt niður fimmta breiðstræti á tvo staði – ég fór í Best buy að skoða ljósmyndavörur en Sigga í jólabúð. Enhvern veginn reikuðum við út af fimmta og niður á líklega fjörutíu og eitthvað og litum við í Byrant park, - nei Bryant park og fundum smá drykkjarstöð á þeirri leið og upp á hótel.

Eftir smá slökun fór maginn að segja til sín og þá trítluðum við út á stað sem er kóreskur. Það var nú ævintýri í lagi.

Staðurinn heitir Madangsui og er á 35 stræti. Maður getur m.a. pantað sér grill og það gerðum við! Allt í einu kom röð af smáskálum með allskonar kresilegheitum og karfa með salatblöðum. Svínakjöt marinerað í merlot og nautakjöt var steikt á grilli fyrir framan okkur og leiðsögn um handbragð. Þau snérust í kringum okkur. Maður tók salatblað og hrúgaði matnum á það og vafði svo saman í lítinn pakka (salatblaðið var rifið í viðeigandi stærðir) og svo var bara steitt úr hnefa. Alveg svakalega gott.

Sem sé enn einn dagur liðinn hjá.


ps hér fyrir neðan!





Þess skal getið að ein búð gat skaffað mér skó í réttri stærð og frábæra skó. Það var Underarmour! Nema hvað!