Við Íslendingar erum alveg sérstakir. Við leggjum allt í táknin en klikkum á inntakinu. Dæmi? Jólin og fermingar. Hversu upptekin erum við af trúnni á bak við þeteta tvennt? Æ askjú?
Önnur slík eru dagarnir að vori frá Sumardeginum fyrsta að sautjánda júní. Oftast sá fyrsti, fyrsti maí, sjómannadagur og sá sautjándi.
Alltaf er DAGSKRÁ sem er að mestu ræðuhöld. Sem betur fer er mesta remban á Eyri við Arnrfjörð og því eru bara þeir þar virkilega vilja.
Að vísu er Gaypride í ágúst virkilega merkingarbært þeim sem þar eru með og menningarnót fram að flugeldum líka.
Hins vegar var ég að verða gaga á sautjánda. Slepp að mestu við sumardaginn því börnin nenna ekki lengur. Það var sem sé DAGSKRÁ þjóðhátíðarnnar og allstaðar þar sem voru ræður eða skemmtanir voru menn að spjalla saman því fæstir voru þarna fyrir dagskrána.
Þannig að ef maður vildi hitta fólk, spjalla og viðlíka þá mætti maður á DAGSKRÁNA og kjaftaði og pirraði engan því allir voru að slúðura frekar en hlusta.
Steindautt. Það eru til kvikmyndir frá sjötta áratugnum sem sýna sömu leiðindi.
Það var því frábært að íbúar Austurgötu í Hafnarfirði bjuggu til vettvang þar sem fólk hittist og spjallar og er allgjör snilld!
Takk fyrir mig!
Myndir frá 17. júní á Austurgötu!
Engin ummæli:
Skrifa ummæli